Ev du roj e wêne û peyama Selahattîn Demîrtaş rojeva me dadigire. Ev peyam çiqasî nîşana nakokîyên di nav PKKê û HDPê de ne an nakokîyên wan yên navxwyî ne, Ocalan û dewlet di kêdera vê rojevê de ne, ne zelal e. Hîna ev rojev didomîya, îjar Xanima Başak Demîrtaş kete rojeva me. Bêedebekî jê re dijûn daye. Di medyaya civakî de rojê bi sed hezaran dijûn tên dayin. Bi taybetî kadroyên kurd, kadroyên kurdistani tûşî tehdîd û dijûnan dibin.
EM dizanin HÛN kî ne,
Em dizanin EM kî ne û
Dijminatî bêminetî ye.
Divê em cînayetên ku SST li Rojavayê Kurdistanê pêk tîne bi vê perspektîfê binirxînin. Bila kes ji me re nebêje ku mesûlê van cînayetinan Artêşa Azad, çalakvanên Tugaya Suleyman Paşa an rêxistineke din ya tûndrew e. Mesûl, kirde û aktorê vî karî SST ye.
Sipasdarê birayê Haci Kardoxi Aştî û Radio Ashtî me, sipasdarê dost û hevalên ku bi sebir 4 saetan li me guhdarî kirin û em bi tenê nehiştin im.
Mixabin derfet nebû ku bersîvên temama pirsan bidim. Em di têkoşîna rizgarîya neteweyî de bi hev re ne û em dê bersîva bi hev re bidin.
Di jiyana me ya îroyîn de, ji hemû deman pirtirîn pêwistî bi giringîdayîna ji bo bikaranîna zimanê kurdî çêbûye. Ji hemû deman pirtirîn îro hewceyî bi sazkirina bername û çalakiyiyên ji bo geşkirin û bêşvebirina zimanê me yê neteweyî heye. Ji bo giringiya ziman êdî tenê ‘roj pîrozkirin’, gotar nivîsîn û axaftinên dirêj ne bes in û têrî nakin. Jixwe ji Ehmedê Xanî, ji Mîr Celadet Bedîrxan bigire û heta niha, ji bo giringiya ziman, ji bo pêwistiya ziman û ji bo bivêneviya ziman ji bo neteweyê kurd pir tişt hatine gotin
Ev hicûmeke îdeolojîk-polîtîk bû li hember Tevgera Rizgarîya Kurdistanê. Mixabin bi deh hezaran xwişk û birayên me, di qada Newrozê de ji vê hicûmê re li çepikan xistin. Yekî ku ev beyan xwend, Sirî Sureya Onder bû ku di vî çendî de li qadê xwiya nake, her hal li benda rojeke peywirê ye. Ya din jî Perwîn Buldan bû ku nuha hevseroka HDPê ye. Bi Mîthat Sancar re serokatîya vê partîyê dikin.
